poema

Şipşak

Şarlatanlar sırıttı sırıtıyor ve sırıtacaklar
Kor halinde durmadan yankılandı sokaklar
¿ Gülmeyi dedim niye yakıştıramadım ki allasen kendime ? 
: Cevap verdi çok bilmiş neşeli bir kevaşe :
¡ Nesli tükenen bir penguene benziyorsun ama ya sen de !

Yuvarladım ağzımda kamaşmış heceleri 
Susamıştım dört sıvıya
Suskun sandılar

Dilim pütür pütürdü oysa
Gırtlağım kıymık kıymık
Dişlerimi sapladım ta içime de
Çopur bir sırtlana ayırdım 

3 Eylül 2022, gece 11 sularında, tarabya’ya yol alan bir belediye otobüsünde