Sabahın körü Bir kumsal Tek başınasın Dingin deniz Gün doğuyor Hiç ölmeyecekmiş gibi Bir adam geçiyor önünden İnceden dalga sesleri Deniz kımıldıyor Adamın epey önünde bir kadın Aralarındaki mesafe tedricen kapanıyor Adam kadının ayakizlerine basıyor Bilerek ya da istemsiz Ayakizleri birleşiyor Eciş bücüş Acelesi yok Bir otobüse yetişir gibi değil Sakince kendinden emin yürüyor adam Takip ediyor kadının ayakizlerini

Öyle bir an geliyor Tek birleşik müphem ayakizleri sonlanıveriyor Peşi sıra çift ayrık bir büyük bir küçük ayakizi yan yana Birlikte müthiş uyumlu bir ritmde yürüyorlar Adam kadın deniz suskun Bir büyüyü bozmaktan mı korkuyorlar yoksa Tanıyorlar mı birbirlerini dersin Sen onları tanıyor musun

Sahilin sonunda bir mağaraya giriyorlar Apaydınlıktan zifiri karanlığa Kaşla göz arasında kayboluyorlar

Yine tek başınasın Saatler geçiyor Güneş tepene vuruyor Kimselerin çıktığı yok mağaradan

Mağaraya gidip bakabilirsin Cüretin yok Denize bırakabilirsin bedenini Takatin yok

Hırçınlaşıyor deniz Dalgalar büyüyor Siliniyor tüm ayakizleri

Kimseye ispatlayamazsın tüm bunları

Kendine bile